Testy w kierunku Helicobacter pylori są cennym narzędziem diagnostycznym w gastrologii. Do aktualnie dostępnych metod wykrywających tę bakterię należą badania krwi na obecność przeciwciał IgG przeciw H. pylori, oznaczenie antygenów w kale lub test oddechowy. Dobrą procedurą diagnostyczną jest wykonanie testu ureazowego z wykorzystaniem materiału pobranego w czasie gastroskopii.
Testy ureazowe w diagnostyce Helicobacter pylori
Helicobacter pylori jest bakterią, która wytwarza ureazę. Tą cechę wykorzystują testy ureazowe zawierające mocznik. Jest on rozkładany w przypadku, gdy wprowadzona próbka zawiera Helicobacter pylori. Produktem rozkładu mocznika jest amoniak, który powoduje zmianę zabarwienia w obrębie pierścienia testowego. Dla placówek medycznych dostępne są testy ureazowe gotowe do sprawnego użycia, np. Hepy Urease Test. Wynik takiego testu otrzymuje się w czasie od 1 do 60 minut od naniesienia na pierścień wycinków pobranych z żołądka (części przedodźwiernikowej i trzonu) lub dwunastnicy. Należy częściowo odsłonić naklejkę osłaniającą studzienkę z żółtym krążkiem, na który wystarczy nanieść 2-3 wycinki pobrane w czasie gastroskopii i ponownie przykleić naklejkę. Maksymalnie do godziny pojawi się wynik testu. W zależności od liczby stwierdzonych w próbce komórek patogenu dochodzi do zmiany koloru krążka z żółtego na różowy, amarantowy lub purpurowy. Testy ureazowe tego typu mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej i zachowują trwałość do 36 miesięcy.
Testy ureazowe w badaniach naukowych
Duża dokładność testów ureazowych poparta jest licznymi dowodami naukowymi. Przeprowadzone badania wykazały wysoką czułość tej metody diagnostycznej na przykładzie Hepy Urease Test. Sprawdził się on stanowiąc dobre narzędzie do wykrywania Helicobacter pylori u pacjentów będących przed leczeniem oraz u osób już po zastosowanej kuracji.
Razem z gastroskopią testy w kierunku Helicobacter pylori stanowią ważny element w diagnostyce dolegliwości gastrologicznych.
